تولدت مبارک محمد حسین

برای محمد حسینم
تو ، سی و دو سال پیش پا به این دنیا گذاشتی
و هشت سال پیش از دنیا رفتی...

ولی هر بار دنیا رو جای قشنگ تری برای موندن کردی و با لبخند و سلامتی جوونای رعنامون دوباره متولد شدی...

وقتی اولین تولدی رسید که نبودی سورپرایزت کنم داشتم دیوونه میشدم چون میدونستم منتظری تا ببینی برات چه تدارکی دیدم
میدونم کار خدای تو بود که به دل من انداخت که برم جشن تولدت توی مرکز معلولین آصف با کمک فهمیه بگیرم تا از شادی اونا تو هم شاد بشی .من اول تا آخر با شادترین موزیک اون روز اشک ریختم و تصویر شادی اون بچه های معلول که هم میرقصیدند و هم برای من دستمال کاغذی میاوردند که اشکهام پاک کنم از جلوی چشمام نمیره اون شب چقدر راحت خوابیدم ،اومدی به خوابم ....بماند....

و من که بدون تو فکر میکردم میمیرم زنده موندم و حال خوب تولدت ، نگاه اون بچه ها و شادیشون معجزه زندگیم شد...
میدونم که میدونی من هم بعد از اینکه رفتی و این مسیر به من هدیه کردی دوباره متولد شدم و تو اولین تولد نبودنت بهت قول دادم که هیچ وقت خسته نشم و چراغ خونت رو همیشه با لبخند و شادی و سلامتی محمد حسین هایی که بهم هدیه دادی روشن نگه دارم و به پیشنهاد یاور دیگه تو مریم تیم یک قدم تا زندگی برای حمایت متولد شد بعد هم انسانهای فرشته صفت و فرهیخته ای از اساتید حوزه سرطان به ما پیوستند و چه خوب که همیشه حواست به خواهرت بوده و این زنجیره پر از عشق بزرگ تر شد.

امسال تولدت هم جای تو آرزو کردم ،زنجیره عشق به فرزندان مون بزرگ بزرگ تر بشه تا هیچ جوونی در مسیر سخت مبارزه با سرطان تنها نباشه...و ما شرمنده هیچ کدومشون نشیم.من ایمان دارم آرزوم برآورده میشه چون تا الان هم به پشتوانه یاوران تو تونستیم خونه ای درست کنیم پر از عشق و امید ...و همین جا به همشون میگم که قطعا بدون شما نمیتونستم ...

مرسی که کنار من و فرزندان خونه محمد حسین هستید 
با همیاری شما تونستیم به بیش از ٤٠٠ محمد حسین که دلشون به بودنمون گرمه و دل من هم به خدمت کردن بهشون خوشه خدمت کنیم...

الهی نگاه خدا با ما باشه تا بتونیم با هم هیچ امیدی رو ناامید نکنیم.

زادروزت که از اول منشا خیر و نور بود مبارک
*هستم به آن عهد که بستم*

خواهرت : نسترن